Mutyzm wybiórczy jest zaburzeniem lękowym. Dziecko świetnie komunikuje się w sytuacjach, w których czuje się bezpiecznie, czyli na przykład, gdy przebywa w domu, wśród znanych i przyjaznych ludzi. Natomiast przestaje mówić, w sytuacjach silnego stresu, gdy znajduje się w nowym i nieznanym miejscu wśród obcych. Może to dotyczyć przedszkola, szkoły, wizyty u rodziny lub znajomych. Warto podkreślić, że mutyzm wybiórczy nie jest związany z zaburzeniami mowy, czy nieznajomością języka. Jakie są przyczyny mutyzmu? Jakie objawy mutyzmu powinny wzbudzić niepokój u rodziców? Jak leczyć to schorzenie? Sprawdź!
Czym jest mutyzm wybiórczy?
Mutyzm wybiórczy u dzieci to schorzenie zaliczane do grupy zaburzeń lękowych. Polega na wybiórczości mówienia. Co to właściwie oznacza? Dziecko nie ma żadnego problemu z tym, żeby rozmawiać płynnie i swobodnie w sytuacjach, w których czuje się pewnie. Natomiast pewne sytuacje społeczne sprawiają, że maluch całkowicie milczy, mimo że oczekuje się od niego odpowiedzi. Warto wspomnieć o tym, że takie zachowanie nie jest wynikiem zwykłej nieśmiałości u dziecka. Lęk przed mówieniem to schorzenie wieku dziecięcego, którym powinien zająć się specjalista. Dzieci z tym zaburzeniem mogą czuć się wykluczone, odrzucone przez rówieśników, zmniejsza się również ich pewność siebie i poczucie wartości. Takie problemu w dzieciństwie mogą odcisnąć swoje piętno w dorosłym życiu. Jedynym sposobem, aby tego uniknąć, jest szybka reakcja rodziców i skorzystanie z pomocy profesjonalistów.
Diagnoza dzieci z mutyzmem selektywnym
Omawiany stan nie jest spowodowany zaburzeniami mowy, nieumiejętnością mówienia, niewystarczającym słownictwem lub nieznajomością języka. Gdy twoje dziecko nie ma żadnych oporów przed dyskutowaniem w domu, gdy czuje się swobodnie, a nie potrafi wydusić z siebie słowa na przykład w szkole – może to oznaczać, że konieczna będzie wizyta u psychologa lub psychiatry i dokładne zdiagnozowanie problemu. Zdecydowanie jest to sytuacja, której jako rodzic nie możesz lekceważyć, ponieważ omawiane zaburzenie może mieć poważne konsekwencje dla zdrowia psychicznego malucha. Warto udać się do poradni. Każdy przypadek jest inny, dlatego kluczowe jest indywidualne podejście terapeuty i dostosowanie spotkań do wieku i aktualnego samopoczucia dziecka.
Przyczyny mutyzmu wybiórczego
Selective mutism diagnozuje się zazwyczaj między trzecim a piątym rokiem życia. Wiele rodziców dzieci dotkniętych tym schorzeniem z pewnością zadaje sobie pytanie, jakie są przyczyny mutyzmu? Predyspozycje genetyczne to jeden z czynników, który wpływa na pojawienie się omawianych dolegliwości. Niektóre dzieci mają większą skłonność do odczuwania silnego lęku i niepokoju w różnych sytuacjach. Pewne cechy charakteru dziecka takie jak wrodzona nieśmiałość i niepewność mogą mięć wpływ na to, że dziecko czuje się niekomfortowo w nieznanych mu dotąd okolicznościach. Pojawienie się mutyzmu u dziecka może być też wywołane częstymi przeprowadzkami, długą separacją z rodzicami, traumatyczne doświadczenia, prześladowanie ze strony rówieśników, zmiana szkoły lub przedszkola, niewłaściwy model komunikacji powielany w rodzinie. Nie da się wskazać jednej konkretnej przyczyny wywołującej omawiany stan u maluchów.
Objawy mutyzmu wybiórczego
Dziecko dotknięte mutyzmem wybiórczym po prostu boi się mówić. Przerażają go sytuacje społeczne, w których oczekuje się od niego komunikowania z innymi, szczególnie gdy są to nieznane mu osoby. Bardzo często osoby borykające się z tym schorzeniem doświadczają również bardzo silnej fobii społecznej. Niestety lęk społeczny jest ściśle związany z brakiem mowy u dziecka.
Do głównych objawów mutyzmu wybiórczego zalicza się między innymi:
- nieutrzymywanie kontaktu wzrokowego z rozmówcą,
- zaburzenia komunikacji,
- jąkanie,
- niewyrażanie emocji,
- odczuwanie silnego lęku,
- obgryzanie paznokci, ssanie kciuka, gryzienie bluzki itd.,
- nadwrażliwość na dźwięk, dotyk,
- niechęć do zmian,
- niechęć do poznawania nowych osób,
- brak pewności siebie.
Dzieci dotknięte tym zaburzeniem najczęściej w domu nie mają problemów z komunikacją werbalną. Brak mówienia w wybranych sytuacjach społecznych to zaburzenie, które może znacząco wpłynąć na rozwój i dalsze życie malucha. Warto zgłosić się do poradni psychologiczno-pedagogicznej, która zajmuje się terapią dzieci i małymi krokami eliminować odczuwane przez malucha objawy.
Skutki mutyzmu wybiórczego u dzieci
W wielu przypadkach rozpoznanie mutyzmu następuje bardzo późno. Często zachowanie dziecka uznawane jest za nieśmiałość, rodzice nie szukają przyczyny i uznają, że ich dziecko po prostu ma taki charakter. Objawy mogą się nasilać, dopiero gdy maluch pójdzie do przedszkola lub szkoły. Nieleczony mutyzm może się pogłębiać i pogarszać samopoczucie malucha na co dzień. Dziecko może czuć się nierozumiane przez dorosłych, odrzucone przez rówieśników, wykluczone. Brak pewności siebie i silne poczucie lęku może również wpływać na to, że dziecko będzie miało problemy z nauką, rozwiązywaniem problemów, zaburzenia emocjonalne, a co gorsza odczuwany lęk może się jeszcze pogłębiać. Bagatelizowanie problemu może doprowadzić do nadpobudliwości malucha, moczenia się w nocy, zaburzeń odżywiania, a nawet depresji.
Jak leczyć dziecko z mutyzmem wybiórczym?
Mutyzm wybiórczy to zaburzenie, które dotyka dzieci w wieku szkolnym. Ogromną rolę w tej kwestii odgrywają rodzice, ponieważ powinni obserwować swoje dziecko, wyłapać niepokojące zachowani i niezwłocznie udać się po pomoc do specjalisty. Szybka reakcja zdecydowanie może pomóc w szybszym powrocie do zdrowia. Terapia mutyzmu jest jedną z najskuteczniejszych metod leczenia. Terapeuta po przeprowadzeniu wywiadu, którego forma oczywiście powinna być dostosowana do wieku dziecka, może postawić diagnozę, a następnie zaproponować leczenie. Na rynku jest również wiele poradników dla rodziców, które mogą nieco objaśnić problem, z jakim się zetknęli. Z pewnością znajdą tam wskazówki, jak postępować z maluchem i jakiego wsparcia oczekuje dziecko. Warto podkreślić, że nieleczony mutyzm może prowadzić do zaburzeń rozwoju i mieć ogromny wpływ na całe życie malucha.
Temat mutyzmu zaprząta głowę rodziców, których dzieci borykają się z tym problemem. Nie da się ukryć, że to poważne zaburzenie lękowe, które może mięć wpływ na rozwój malucha. Polega na tym, że dziecko mówi bez żadnego problemu w sytuacjach, w których czuje się bezpiecznie i nie odczuwa strachu. Natomiast milczenie pojawia się w sytuacjach, gdy mówienie jest oczekiwane, jednak dziecko nie czuje się wtedy komfortowo, odczuwa silny lęk i niepewność. Udzielenie pomocy dziecku jest niezbędne. Rodzice powinni zgłosić się do specjalisty, który będzie w stanie rozpoznać problem i wdrożyć terapię dostosowaną do wieku dziecka. Wczesna diagnoza jest niezwykle ważna, jeśli chodzi o powrót do zdrowia i wyeliminowanie problemu.
Powiązane:
- Lęk separacyjny – na czym polega to zaburzenie i jak je leczyć? Sprawdź!
- Objawy ADHD u dzieci – test pozwala sprawdzić, czy dziecko jest nadpobudliwe
- ARFID – avoidant restrictive food intake disorder. Czy to groźne schorzenie? Sprawdź!
- Nerwica natręctw – zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Jak powstrzymać natrętne myśli? Czym jest OCD? Sprawdź!
- DDA – objawy, test i cechy charakterystyczne dorosłych dzieci alkoholików
- Osobowość zależna test i charakterystyka. Dowiedz się, czym jest to zaburzenie osobowości i jakie są cechy osobowości zależnej!
