Jak działa psylocybina?

Psylocybina jest alkaloidem, wykazującym właściwości psychodeliczne. Jest substancją pochodzenia naturalnego, pozyskiwaną z grzybów z gatunku psilocibe. Wokół niej narosło wiele mitów, w większości negatywnych oraz znacznie wyolbrzymiających jej halucynogenne i uzależniające właściwości. Nad tematem psylocybiny od wielu lat pochylają się naukowcy, którzy widzą w niej ogromny potencjał leczniczy. Jak w rzeczywistości wygląda działanie psylocybiny oraz co należy wiedzieć o jej leczniczych właściwościach i możliwych skutkach ubocznych?
beata

Co to jest psylocybina? 

Psylocybina (4-PO-DMT) jest naturalnym alkaloidem, organicznym związkiem chemicznym z grupy tryptamin. Stanowi prekursor psylocyny i jest zaliczana do substancji psychodysleptycznych: po zażyciu wykazuje wpływ na procesy poznawcze, percepcję oraz nastrój człowieka. Często jej działanie psychodeliczne porównuję się do LSD, należy jednak podkreślić, że działa ona około 100 razy słabiej.

Psylocybina to substancja pochodzenia naturalnego: jest obecna w licznych gatunkach grzybów psylocybinowych, zwanych powszechnie grzybami halucynogennymi lub też magicznym grzybkami. W wielu krajach, w tym w Polsce, zakazane jest spożywanie psylocybiny ze względu na jej halucynogenne właściwości. Prawo nie zabrania jednak wykorzystywania jej do celów badawczych, dzięki czemu naukowcy mogą bliżej pochylić się nad potencjałem tej substancji, która – oprócz działania psychoaktywnego – wykazuje także obiecujący potencjał leczniczy. Omówimy w tym tekście psylocybinę, lecz jeśli chcesz dowiedzieć się o niej jeszcze więcej, zajrzyj na tematycznego bloga na stronie sklepu drmagic.pl.

Psylocybina – jak działa?

Jak wygląda działanie psylocybiny z naukowego punktu widzenia? Jest ona dobrze wchłaniana przez organizm już w błonach śluzowych jamy ustnej. Co istotne, cząsteczka psylocybiny posiada podobną budowę strukturalną do cząsteczki serotoniny, przez co zyskuje możliwość zajmowania jej miejsca w wybranych receptorach. W ludzkim organizmie psylocybina metabolizowana jest to psylocyny, która to bezpośrednio odpowiada za psychodeliczną reakcję: psylocyna jest równomiernie transportowana w organizmie oraz przekracza barierę krew-mózg, przez co dociera do takich obszarów jak kora nowa (odpowiedzialna za uczenie się, interpretację zdarzeń i zapamiętywanie) oraz hipokamp (centrum kontroli emocjonalnej w mózgu).

Przeczytaj  Wpływ stresu na skórę – jak wygląda twarz osoby z nerwicą?

Co czuje osoba, która zażyła psylocybinę? Zazwyczaj, ze względu na zwiększenie ilości serotoniny w mózgu, osoba odczuwa polepszony nastrój (niekiedy przeradzający się w uczucie euforii), wzrost motywacji oraz energii do działania. Zmienia się percepcja umysłowa oraz następują zmiany w świadomości, opisywane często jakie głębokie doznania duchowe, mistyczne i religijne. Pierwsze objawy zażycia psylocybiny pojawiają się około 15-40 minut po spożyciu, a utrzymują się od 4 do nawet 6 godzin.

Powszechnie uznaje się, że psylocybina ma właściwości halucynogenne. Tymczasem nie powoduje ona typowych halucynacji (widzenie oraz słyszenie obrazów, które nie istnieją), ale zmianę percepcji, która polega na zniekształceniu postrzegania istniejących elementów otaczającego świata.

Od czego zależy działanie psylocybiny?

Działanie psylocybiny nie będzie zawsze jednakowe, a wpływ na intensywność doznań mogą mieć takie czynniki jak:

  • Masa ciała i szybkość metabolizmu organizmu;
  • Spożywane wcześniej pokarmy,
  • Spożycie alkoholu lub innych substancji psychoaktywnych przed aplikowaniem psylocybiny;
  • Nastrój oraz usposobienie osoby;
  • Ilości zażytej substancji.

Nad ostatnim podpunktem należałoby się nieco dłużej pochylić. Liczne badania naukowe psylocybiny wykazały, iż ilość zażytej substancji może mieć ogromny wpływ na ludzki organizm. Uznaje się, że „klasyczne” objawy występują po spożyciu około 0,25 g grzybów psylocybinowych. Silne objawy psychodeliczne wymagają dawki 10-18 mg. Z kolei część badań pozwala wysnuć hipotezę, że niewielkie dawny psylocybiny (od 0,1 do 0,3 g) mogą poprawić pracę mózgu na wielu obszarach, bez wywoływania reakcji halucynogennych.

Lecznicze właściwości psylocybiny

Naukowców na całym świecie najbardziej interesuje leczniczy potencjał psylocybiny, a wstępne wyniki badań są niezwykle obiecujące. Przede wszystkim badany jest jej potencjał w leczeniu depresji, a zwłaszcza jej formy lekoopornej. Psylocybina ma być nadzieją dla tych pacjentów, na których selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) po prostu nie działają. Dodatkowo, psylocybina dość szybko wywołuje pozytywne efekty oraz ma długi czas działania. Pacjenci z depresją, zażywający psylocybinę w ramach pilotażowych badań, zaobserwowali u siebie polepszenie nastroju, percepcji, zwiększenie energii pora zmniejszenie ilości myśli samobójczych.

Przeczytaj  Endometrioza – objawy i leczenie

Poprawę stanu psychicznego oraz łagodzenie stanów lękowych zaobserwowano także u pacjentów cierpiących na choroby letalne (w tym nowotworowe), co pomogło poprawić ich samopoczucie oraz komfort życia.

Naukowcy badają także potencjał psylocybiny w leczeniu migreny oraz klasterowego bólu głowy. U pacjentów leczonych z pomocą psylocybiny zaobserwowano zmniejszenie częstotliwości napadów migreny oraz zmniejszenie poziomu odczuwanego bólu.

Na tym nie kończy się możliwy potencjał leczniczy psylocybiny: jak pokazują wstępne badania, może być ona wykorzystywana w skutecznym leczeniu uzależnień od nikotyny, alkoholu, a nawet tzw. „twardych narkotyków”.

Badania dotyczące psylocybiny

Intensyfikacja badań naukowych nad leczniczym potencjałem psylocybiny nastąpiła kilkanaście lat temu. Pierwsze poważne badania z 2011 roku pozwoliło stwierdzić zmniejszenie napadów lękowych u pacjentów onkologicznych, natomiast kolejne badania z roku 2012 wykazało, że psylocybina osłabia reakcje układu nerwowego na bodźce negatywne, przy jednoczesnym przywoływaniem wspomnień pozytywnych.

Od 2015 roku naukowcy na całym świecie głównie skupiają się na potencjalne psylocybiny w leczeniu depresji. To właśnie wtedy udało się wykazać zdolność psylocybiny do niwelowania myśli samobójczych. Z kolei badania z 2016 i 2017 roku pozwoliły udowodnić, iż psylocybina może być skuteczna nawet w przypadku pacjentów z depresją lekooporną.

Badania nad tą niezwykłą substancją nadal trwają, a naukowcy nie zwalniają tempa. Wiosną 2023 roku polskie Narodowe Centrum Nauki przeznaczyło 2 mln złotych na badania nad psylocybiną. Beneficjentem dotacji jest zespół neofarmakologów z krakowskiego Instytutu Farmakologii im. Jerzego Maja Polskiej Akademii Nauk, prowadzony przez prof. Krystynę Gołembiowską.

Pozytywne efekty stosowania psylocybiny

Pośród głównych pozytywnych efektów stosowania psylocybiny wymienić można:

  • Natychmiastową poprawę nastroju,
  • Zmniejszenie ilości „myśli negatywnych”, przy jednoczesnym zwiększeniu tych o pozytywnym działaniu;
  • Możliwość spojrzenia na własne życie i problemy „z dystansu”;
  • Głębokie doświadczenie duchowe, zmieniające podejście do życia;
  • Przypływ energii, usprawnienie pracy mózgu, kreatywności;
  • Poprawienie zdolności analitycznych;
  • Zmniejszenie stanów lękowych;
  • Redukcję niektórych rodzajów bólu (np. migrenowego).
Przeczytaj  Dentofobia. Strach przed dentystą u dorosłych

Negatywne efekty i skutki uboczne stosowania psylocybiny

Tak jak praktycznie każda substancja, psylocybina może wykazywać także działanie negatywne, szczególnie w przypadku nieprawidłowego dawkowania. Pośród najczęściej spotykanych skutków ubocznych wymienić można:

  • Dolegliwości ze strony układu pokarmowego;
  • Zawroty głowy,
  • Omdlenia
  • Dezorientację
  • Zaburzenia psychomotoryczne;
  • Uczucie silnego strachu, ataki paniki, paranoje;
  • Ból głowy
  • Zaburzone ruchy gałek ocznych;
  • Ryzyko psychicznego uzależnienia się od psylocybiny w przypadku przyjmowania zbyt  dużych dawek przez dłuższy czas.

Materiał promocyjny.

Powiązane:

    None Found
Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Podobne artykuły